Εγώ την επιστημονική πλευρά του έρωτα την έμαθα απο πολύ μικρή... ρώτησα τη μαμά μου απο πού έρχονται τα παιδιά κι έκατσε και μου τα εξήγησε χαρτί και καλαμάρι, είχα δεν είχα τρία χρόνια ζωής... όχι χαζομάρες για τα πουλιά και τα ζουζούνια, όχι, για τους ανθρώπους μου είπε η μαμά, τί για το ωάριο μου είπε, τί για τα μύρια τα σπερματοζωάρια που τρέχουν να το φτάσουν κι άμα τα καταφέρει ένα απο δαύτα τα κούτσικα τα πραγματάκια γίνονται ένα απο κει που ήσανε δύο, αβγό και σποράκι, κι αυτό το ένα μεγαλώνει και γίνεται παιδάκι μέσα στην κοιλιά, πράγματα θαυμαστά το δίχως άλλο! Και ρώτησα και γιατί η θειά μου η Βιβή δεν είχε παιδιά και πάλι επιστημονική απάντηση πήρα λίγο αργότερα, έμαθα για τα σωληνάκια στην κοιλιά των γυναικών κι ότι μπορεί να βουλώσουν και να μη κατεβαίνει το αβγό και γι'αυτό να μην μπορούν να κάνουν παιδιά, όλα ωραία και καλά. Τόσο μαγικά μου φαίνονταν δε όλα αυτά που πήγα και τα εξήγησα και στη θεία τη Βιβή, για να κάνω φιγούρα, δεν χάρηκε και πολύ που τα άκουσε, δεν κατάλαβα τότε γιατί, εμένα η εξήγησή μου μου είχε φανεί πληρέστατη και τρομερά ενδιαφέρουσα!
Ναι, στο επιστημονικό το κομμάτι εντρύφησα απο μια σταλίτσα... το πρακτικό όμως μου πήρε ποοοοοοοολύ καιρό για να το καταλάβω!!
Θυμάμαι ακόμα σαν να ήταν χθες, κι ας πάνε πάνω απο 25 χρόνια, που με διαφώτησε η Μυρτώ στα γαλλικά, φίλη αδερφική απο τότε και για πάντα, επειδή εκείνη πήγαινε σε πιό προχωρημένο δημοτικό κι ήταν στο μαθητικό συμβούλιο κι έκαναν λέει συνεδρίαση αλλά αντί να μιλάνε για κιμωλίες χρωματιστές (που πάντα λειψές ήταν) και το δάσκαλο που δεν τους καταλάβαινε, έπιασαν κουβέντα για... ξέρεις... Ναι, ναι, έτσι ακριβώς, ντρεπόνταν κι εκείνη να το πει, σεξ, ντρεπόμουν κι εγώ να το ακούσω! Αλλά η περιέργεια νίκησε και θυμάμαι που μου εξήγησε κι αυτή, όπως το είχε μάθει κι αυτή από τους άλλους που ... ξέρανε, ότι πάει λέει ο άνδρας κι έχει λέει κάτι μακρύ και το βάζει στη γυναίκα που έχει κάτι σαν τρύπα κι έτσι γίνονται τα παιδιά! Βέβαια το ανέκδοτο με τον τύπο που πήγε κι έχωσε το πόδι του στη λεκάνη της τουαλέτας ακολουθώντας παρόμοια περιγραφή της ερωτικής πράξης δεν το ήξερα τότε... μπορεί και να μην είχε κυκλοφορήσει...
Τότε εμένα αυτή η εξήγηση ήρθε κι απάντησε με μεγάλη πειστικότητα τα ερωτηματικά που ήδη είχαν αρχίσει να μου γενιούνται διότι, καλά όλα τα επιστημονικά, αλλά τα ρημάδια τα σπερματοζωάρια πώς πάνε και χώνονται στην κοιλιά που περιμένει το ωάριο, έ;;!! Και δε κοτούσα να ρωτήσω και τη μαμά, είχα απο τότε μια υποψία ότι δε τα ξέρει κι εκείνη καλά τα πράγματα, στο επιστημονικό καλά τα πήγαινε αλλά, όπως αποδείχτηκε και χρόνια αργότερα, στο πρακτικό κι αυτή σκράπα... Ναι, αυτό είναι, μπαίνει το μακρύ, δεν χρειαζόταν καν διευκρίνηση σ'αυτό διότι το είχα δει στο αδερφάκι μου το μακρύ (ε, μακρύ, λέμε τώρα, μια σταλιά μπέμπης ήταν...) που μέχρι πάνα του είχα αλλάξει παλιότερα, στο... κοντό, που δε μπορεί, θα το είχα κι εγώ και δε το είχα προσέξει, είπα να το ξαναψάξω, άρα όλα πια ήταν ξεκάθαρα! Μοιράστηκα δε και τα επιστημονικά μου που τα ήξερα νεράκι με τη Μυρτώ, να μη μένει κι αυτή πίσω και να κάνει και φιγούρα στους συμμαθητές αν κι ερχόταν πάλι η κουβέντα, και τελείωσα το δημοτικό πανευτυχής που όλα τα ήξερα πια σ'αυτή τη ζωή...
Μμμμμ.... όχι ακριβώς...
Διότι στην πράξη, κουμπούρα παρέμενα... Και μάλιστα για πολλά χρόνια... Βλέπεις εκείνη την εποχή, τα κορίτσια που έκαναν πρακτική εξάσκηση στον έρωτα στην εφηβεία τα κακοχαρακτήριζε ο κόσμος κι εγώ ήμουν καλό κορίτσι... Χμμμ... όχι, καλό "καλό" δεν ήμουν αλλά ήμουν στραβόξυλο και πήγαινα κι ερωτευόμουν μη διαθέσιμους άντρες (κάτι που ακόμα δεν έχω καταφέρει να αλλάξω στις συνήθειες μου... μεγάλο κεφάλαιο αυτό, το αφήνω...) κι έτσι δε μου έκατσε και περίπτωση για να εξασκηθώ πρακτικά... Εκείνα λοιπόν τα χρόνια της εφηβείας, άσχετη παρέμεινα και με πολλά κενά στη μόρφωση μου τα οποία με ρυθμούς σαλίγκαρου κινούμενου σε πεζοδρόμιο μετά απο καλοκαιρινή βροχούλα τα γέμισα.
Πρώτα ανακάλυψα τα περιοδικά... τσόντες... τώρα πού και πώς τα ανακάλυψα δεν έχει μεγάλη σημασία, τα παιδιά είναι περίεργα κι εγώ ήμουν παιδί κανονικό. Το οπτικό υλικό ομολογουμένως μου ξεδιάλυνε πολλές απορίες. Και μου δημιούργησε άλλες τόσες! Πρώτα πρώτα ενώ όλοι οι παρεβρισκόμενοι δήλωναν (στα γραμματάκια απο κάτω απο τις φωτογραφίες) ότι πολύ του άρεσε ό,τι τελος πάντως γινόταν, στις φάτσες τους εγώ άλλα διάβαζα... σαν να τους σφράγιζαν δόντι χωρίς αναισθητικό μου μοιάζαν! Επίσης, στη μια φωτό του έβλεπες με τα ρούχα να περπατάνε σ'ένα πάρκο, στην άλλη ξεβράκωτους διότι στο μεταξύ αποφάσισαν να πάνε να το κάνουνε! Δηλαδή, έτσι δούλευε αυτό; Έτσι στα ξεκούδουνα; Κι όλα αυτά που εγώ είχα διαβάσει στα ρομαντικά τα βιβλία της μαμάς για θεληματικό πηγούνι και έρωτα βαθύ και πρόταση γάμου πριν το γεγονός, όλα αυτά σαχλαμάρες ήταν; Μπερδεύτηκα και δεν ήξερα πως να ξεμπερδευτώ! Άσε που οι εικόνες μπορεί να είναι πολύ διεγερτικές, δεν αμφιβάλλω, άμα και ξέρεις τί γίνεται και στο... βίντεο, εγώ που δεν το είχα δει, δεν μπορούσα να καταλάβω τί στο κομμάτια καλό είχε όλη αυτή η ιστορία... Χάος...
Βέβαια τα κείμενα στα εν λόγω περιοδικά ήταν λιγάκι πιο κατατοπιστικά, ε, άμα το διαβάσεις πρόζα το τελετουργικό του έρωτα όσο να πεις σου δίνει λίγο περισσότερη πληροφορία... αλλά κι αυτά ελλειπή τα έβρισκα διότι είχα και μυαλό μηχανικού απο τότε κι ήθελα λεπτομέρειες, εξήγηση πλήρη, αποδείξεις. Ευτυχώς, απάνω που είχα σχεδόν απελπιστεί οτι μετεξεταστέα θα έμενα στο μάθημα, αγοράσαμε βίντεο!!! Όχι, αυτό απο μόνο του δεν ήταν ικανό να μου λύσει εμένα τις απορίες αλλά, με το που αγοράσαμε βίντεο, έπεσε στα χέρια μου, με τον ίδιο τρόπο που είχαν πέσει στα χέρια μου και τα περοδικά (δηλαδή δεν έπεσε, το σκάλισα και το βρήκα, μη ρωτάτε λεπτομέρειες...) και μια βιντεοκασέττα! (το κασέττα γράφεται με δύο τ ή με δύο σ;;;... τεσπά)
Αυτό ήταν! Τώρα πια θα τα μάθαινα όλα! Δε κρατιόμουν! Αλλά, δεν ήταν και τόσο εύκολο... ένα βίντεο είχαμε, στο σαλόνι, και μία τηλεόραση, στο σαλόνι επίσης, ως όλα τα κανονικά σπίτι στη δεκαετία του '80. Και για να ολοκληρώσω εγώ τη μόρφωσή μου, έπρεπε να φύγουν όλοι απο το σπίτι, όχι μόνο οι γονείς αλλά κι ο μπόμπιρας ο αδερφός μου, πράγμα δύσκολο... πράγμα που πήρε χρόνο... πράγμα που τελικά έγινε! Κι όχι μόνο έγινε αλλά έγινε και με τις καλύτερες προοπτικές. Διότι αφενός θα έφευγαν Σαββάτο βράδυ και θα με άφηναν ελεύθερο πουλί κι αφετέρου είχα και άδεια να καλέσω τη Μυρτώ κι άλλη μια φιλενάδα τη Στέλλα να δούμε ταινία μαζί για παρέα!!! Ουρανοί! Αυτό ήταν. Όχι μόνο θα μαθαινα επιτέλους πώς παίζεται το παιχνίδι αλλά θα το έδειχνα και στη Μυρτώ να μάθει κι αυτή, που στο ίδιο καζάνι άγνοιας έβραζε! Και θα πουλούσα μούρη και στη Στέλλα, να δεί τί κουλ που είμαι.
Έτσι κι έγινε. Ήρθαν τα κορίτσια, φύγαν οι μεγάλοι κι ο μικρός, παραγγέιλαμε και πίτσα κερασμένη απο τον μπαμπά μου και μετά, αφού φάγαμε κι είδαμε και το Dirty Dancing, τους το σκάω το παραμύθι: έχω τσόντα! Αληθινή, οπτικοακουστική και σένια! Φυσικά, ούτε λόγος, η περιέργεια έφτασε στο ζενίθ! Να τη βάλουμε να τη δούμε, Αλεκάκι, λέει η Μυρτώ, μαζί με μια δόση ντροπής αλλά και ανυπομονησίας η χαρά στη φωνή της και φυσικά λέω και βέβαια να τη δούμε! Πάω, τη φέρνω, και τη χώνουμε στο βίντεο. Στην αρχή μας ξενέρωσε λίγο, ήταν λέει ένας που ήρθε να φτιάξει την τηλεόραση, μη χειρότερα, αλλά η κοπέλα είχε ανοίξει την πόρτα με το βρακί κι αυτό μας καθησύχασε για το μέλλον του σεναρίου. Κι όντως, δεν απογοητευθήκαμε! Βρε τί ακροβατικά ήταν αυτά, τί επιτέλους η παλινδρομική κίνηση (μυστήριο μέχρι τότε για τη χρησιμότητας της) αποκωδικοποιήθηκε, τί το ζήτημα του σφραγίσματος ξεκαθαρίστηκε, τόσα πολλά ούτε απο την εκπαιδευτική τηλεόραση δεν είχαμε μάθει και σε τόσο λίγο χρόνο! Κατακόκκινες σαν τα παντζάρια και οι τρείς ρουφούσαμε τη γνώση αχόρταγα! Κι εκεί απάνω που τη ρουφούσαμε, κόπηκε το ρεύμα!!!!
Εγώ πολλά για τα ηλεκτρονικά δεν ξέρω ούτε και τώρα αλλά οτι άμα δεν έχει ρεύμα δεν μπορείς να βγάλεις την κασέττα απο το βίντεο το ξέρω καλά και το έμαθα με το σκληρό τον τρόπο... Η χαρά της μάθησης αντικαταστάθηκε απο τον πανικό της κολλημένης μέσα στο βίντεο τσόντας σε χρόνο ρεκόρ... κι η ώρα περνούσε... και το ρεύμα δεν ερχόταν... και το κατσαβίδι που έχωσα στο μηχάνημα δεν βοήθησε να βγάλω την κασέττα... Τα υπόλοιπα είναι θολά στη μνήμη μου... θυμάμαι ότι το ρεύμα ήρθε κάποια στιγμή και θυμάμαι κι ότι αυτό έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με το άκουσμα του κλειδιού των γονέων να γυρνάει στην κλειδαριά...
Πότε έβγαλα την κασέττα απο το βίντεο, πότε την πήγα στη θέση της, πότε επέστρεψα, όλα αυτά δεν τα θυμάμαι... Χαλάλι όμως... Διότι παρόλη την τρομάρα που πήραμε, ξεστραβωθήκαμε κιόλας μια στάλα... Ευτυχώς, στα χρόνια που ακολούθησαν, έκανα και πρακτική εξάσκηση μπόλικη και έμαθα κι ένα σωρό άλλα πράγματα αλλά τουλάχιστον η πρώτη φορά δε με βρήκε μπίτι σκράπα...
Ναι, στο επιστημονικό το κομμάτι εντρύφησα απο μια σταλίτσα... το πρακτικό όμως μου πήρε ποοοοοοοολύ καιρό για να το καταλάβω!!
Θυμάμαι ακόμα σαν να ήταν χθες, κι ας πάνε πάνω απο 25 χρόνια, που με διαφώτησε η Μυρτώ στα γαλλικά, φίλη αδερφική απο τότε και για πάντα, επειδή εκείνη πήγαινε σε πιό προχωρημένο δημοτικό κι ήταν στο μαθητικό συμβούλιο κι έκαναν λέει συνεδρίαση αλλά αντί να μιλάνε για κιμωλίες χρωματιστές (που πάντα λειψές ήταν) και το δάσκαλο που δεν τους καταλάβαινε, έπιασαν κουβέντα για... ξέρεις... Ναι, ναι, έτσι ακριβώς, ντρεπόνταν κι εκείνη να το πει, σεξ, ντρεπόμουν κι εγώ να το ακούσω! Αλλά η περιέργεια νίκησε και θυμάμαι που μου εξήγησε κι αυτή, όπως το είχε μάθει κι αυτή από τους άλλους που ... ξέρανε, ότι πάει λέει ο άνδρας κι έχει λέει κάτι μακρύ και το βάζει στη γυναίκα που έχει κάτι σαν τρύπα κι έτσι γίνονται τα παιδιά! Βέβαια το ανέκδοτο με τον τύπο που πήγε κι έχωσε το πόδι του στη λεκάνη της τουαλέτας ακολουθώντας παρόμοια περιγραφή της ερωτικής πράξης δεν το ήξερα τότε... μπορεί και να μην είχε κυκλοφορήσει...
Τότε εμένα αυτή η εξήγηση ήρθε κι απάντησε με μεγάλη πειστικότητα τα ερωτηματικά που ήδη είχαν αρχίσει να μου γενιούνται διότι, καλά όλα τα επιστημονικά, αλλά τα ρημάδια τα σπερματοζωάρια πώς πάνε και χώνονται στην κοιλιά που περιμένει το ωάριο, έ;;!! Και δε κοτούσα να ρωτήσω και τη μαμά, είχα απο τότε μια υποψία ότι δε τα ξέρει κι εκείνη καλά τα πράγματα, στο επιστημονικό καλά τα πήγαινε αλλά, όπως αποδείχτηκε και χρόνια αργότερα, στο πρακτικό κι αυτή σκράπα... Ναι, αυτό είναι, μπαίνει το μακρύ, δεν χρειαζόταν καν διευκρίνηση σ'αυτό διότι το είχα δει στο αδερφάκι μου το μακρύ (ε, μακρύ, λέμε τώρα, μια σταλιά μπέμπης ήταν...) που μέχρι πάνα του είχα αλλάξει παλιότερα, στο... κοντό, που δε μπορεί, θα το είχα κι εγώ και δε το είχα προσέξει, είπα να το ξαναψάξω, άρα όλα πια ήταν ξεκάθαρα! Μοιράστηκα δε και τα επιστημονικά μου που τα ήξερα νεράκι με τη Μυρτώ, να μη μένει κι αυτή πίσω και να κάνει και φιγούρα στους συμμαθητές αν κι ερχόταν πάλι η κουβέντα, και τελείωσα το δημοτικό πανευτυχής που όλα τα ήξερα πια σ'αυτή τη ζωή...
Μμμμμ.... όχι ακριβώς...
Διότι στην πράξη, κουμπούρα παρέμενα... Και μάλιστα για πολλά χρόνια... Βλέπεις εκείνη την εποχή, τα κορίτσια που έκαναν πρακτική εξάσκηση στον έρωτα στην εφηβεία τα κακοχαρακτήριζε ο κόσμος κι εγώ ήμουν καλό κορίτσι... Χμμμ... όχι, καλό "καλό" δεν ήμουν αλλά ήμουν στραβόξυλο και πήγαινα κι ερωτευόμουν μη διαθέσιμους άντρες (κάτι που ακόμα δεν έχω καταφέρει να αλλάξω στις συνήθειες μου... μεγάλο κεφάλαιο αυτό, το αφήνω...) κι έτσι δε μου έκατσε και περίπτωση για να εξασκηθώ πρακτικά... Εκείνα λοιπόν τα χρόνια της εφηβείας, άσχετη παρέμεινα και με πολλά κενά στη μόρφωση μου τα οποία με ρυθμούς σαλίγκαρου κινούμενου σε πεζοδρόμιο μετά απο καλοκαιρινή βροχούλα τα γέμισα.
Πρώτα ανακάλυψα τα περιοδικά... τσόντες... τώρα πού και πώς τα ανακάλυψα δεν έχει μεγάλη σημασία, τα παιδιά είναι περίεργα κι εγώ ήμουν παιδί κανονικό. Το οπτικό υλικό ομολογουμένως μου ξεδιάλυνε πολλές απορίες. Και μου δημιούργησε άλλες τόσες! Πρώτα πρώτα ενώ όλοι οι παρεβρισκόμενοι δήλωναν (στα γραμματάκια απο κάτω απο τις φωτογραφίες) ότι πολύ του άρεσε ό,τι τελος πάντως γινόταν, στις φάτσες τους εγώ άλλα διάβαζα... σαν να τους σφράγιζαν δόντι χωρίς αναισθητικό μου μοιάζαν! Επίσης, στη μια φωτό του έβλεπες με τα ρούχα να περπατάνε σ'ένα πάρκο, στην άλλη ξεβράκωτους διότι στο μεταξύ αποφάσισαν να πάνε να το κάνουνε! Δηλαδή, έτσι δούλευε αυτό; Έτσι στα ξεκούδουνα; Κι όλα αυτά που εγώ είχα διαβάσει στα ρομαντικά τα βιβλία της μαμάς για θεληματικό πηγούνι και έρωτα βαθύ και πρόταση γάμου πριν το γεγονός, όλα αυτά σαχλαμάρες ήταν; Μπερδεύτηκα και δεν ήξερα πως να ξεμπερδευτώ! Άσε που οι εικόνες μπορεί να είναι πολύ διεγερτικές, δεν αμφιβάλλω, άμα και ξέρεις τί γίνεται και στο... βίντεο, εγώ που δεν το είχα δει, δεν μπορούσα να καταλάβω τί στο κομμάτια καλό είχε όλη αυτή η ιστορία... Χάος...
Βέβαια τα κείμενα στα εν λόγω περιοδικά ήταν λιγάκι πιο κατατοπιστικά, ε, άμα το διαβάσεις πρόζα το τελετουργικό του έρωτα όσο να πεις σου δίνει λίγο περισσότερη πληροφορία... αλλά κι αυτά ελλειπή τα έβρισκα διότι είχα και μυαλό μηχανικού απο τότε κι ήθελα λεπτομέρειες, εξήγηση πλήρη, αποδείξεις. Ευτυχώς, απάνω που είχα σχεδόν απελπιστεί οτι μετεξεταστέα θα έμενα στο μάθημα, αγοράσαμε βίντεο!!! Όχι, αυτό απο μόνο του δεν ήταν ικανό να μου λύσει εμένα τις απορίες αλλά, με το που αγοράσαμε βίντεο, έπεσε στα χέρια μου, με τον ίδιο τρόπο που είχαν πέσει στα χέρια μου και τα περοδικά (δηλαδή δεν έπεσε, το σκάλισα και το βρήκα, μη ρωτάτε λεπτομέρειες...) και μια βιντεοκασέττα! (το κασέττα γράφεται με δύο τ ή με δύο σ;;;... τεσπά)
Αυτό ήταν! Τώρα πια θα τα μάθαινα όλα! Δε κρατιόμουν! Αλλά, δεν ήταν και τόσο εύκολο... ένα βίντεο είχαμε, στο σαλόνι, και μία τηλεόραση, στο σαλόνι επίσης, ως όλα τα κανονικά σπίτι στη δεκαετία του '80. Και για να ολοκληρώσω εγώ τη μόρφωσή μου, έπρεπε να φύγουν όλοι απο το σπίτι, όχι μόνο οι γονείς αλλά κι ο μπόμπιρας ο αδερφός μου, πράγμα δύσκολο... πράγμα που πήρε χρόνο... πράγμα που τελικά έγινε! Κι όχι μόνο έγινε αλλά έγινε και με τις καλύτερες προοπτικές. Διότι αφενός θα έφευγαν Σαββάτο βράδυ και θα με άφηναν ελεύθερο πουλί κι αφετέρου είχα και άδεια να καλέσω τη Μυρτώ κι άλλη μια φιλενάδα τη Στέλλα να δούμε ταινία μαζί για παρέα!!! Ουρανοί! Αυτό ήταν. Όχι μόνο θα μαθαινα επιτέλους πώς παίζεται το παιχνίδι αλλά θα το έδειχνα και στη Μυρτώ να μάθει κι αυτή, που στο ίδιο καζάνι άγνοιας έβραζε! Και θα πουλούσα μούρη και στη Στέλλα, να δεί τί κουλ που είμαι.
Έτσι κι έγινε. Ήρθαν τα κορίτσια, φύγαν οι μεγάλοι κι ο μικρός, παραγγέιλαμε και πίτσα κερασμένη απο τον μπαμπά μου και μετά, αφού φάγαμε κι είδαμε και το Dirty Dancing, τους το σκάω το παραμύθι: έχω τσόντα! Αληθινή, οπτικοακουστική και σένια! Φυσικά, ούτε λόγος, η περιέργεια έφτασε στο ζενίθ! Να τη βάλουμε να τη δούμε, Αλεκάκι, λέει η Μυρτώ, μαζί με μια δόση ντροπής αλλά και ανυπομονησίας η χαρά στη φωνή της και φυσικά λέω και βέβαια να τη δούμε! Πάω, τη φέρνω, και τη χώνουμε στο βίντεο. Στην αρχή μας ξενέρωσε λίγο, ήταν λέει ένας που ήρθε να φτιάξει την τηλεόραση, μη χειρότερα, αλλά η κοπέλα είχε ανοίξει την πόρτα με το βρακί κι αυτό μας καθησύχασε για το μέλλον του σεναρίου. Κι όντως, δεν απογοητευθήκαμε! Βρε τί ακροβατικά ήταν αυτά, τί επιτέλους η παλινδρομική κίνηση (μυστήριο μέχρι τότε για τη χρησιμότητας της) αποκωδικοποιήθηκε, τί το ζήτημα του σφραγίσματος ξεκαθαρίστηκε, τόσα πολλά ούτε απο την εκπαιδευτική τηλεόραση δεν είχαμε μάθει και σε τόσο λίγο χρόνο! Κατακόκκινες σαν τα παντζάρια και οι τρείς ρουφούσαμε τη γνώση αχόρταγα! Κι εκεί απάνω που τη ρουφούσαμε, κόπηκε το ρεύμα!!!!
Εγώ πολλά για τα ηλεκτρονικά δεν ξέρω ούτε και τώρα αλλά οτι άμα δεν έχει ρεύμα δεν μπορείς να βγάλεις την κασέττα απο το βίντεο το ξέρω καλά και το έμαθα με το σκληρό τον τρόπο... Η χαρά της μάθησης αντικαταστάθηκε απο τον πανικό της κολλημένης μέσα στο βίντεο τσόντας σε χρόνο ρεκόρ... κι η ώρα περνούσε... και το ρεύμα δεν ερχόταν... και το κατσαβίδι που έχωσα στο μηχάνημα δεν βοήθησε να βγάλω την κασέττα... Τα υπόλοιπα είναι θολά στη μνήμη μου... θυμάμαι ότι το ρεύμα ήρθε κάποια στιγμή και θυμάμαι κι ότι αυτό έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με το άκουσμα του κλειδιού των γονέων να γυρνάει στην κλειδαριά...
Πότε έβγαλα την κασέττα απο το βίντεο, πότε την πήγα στη θέση της, πότε επέστρεψα, όλα αυτά δεν τα θυμάμαι... Χαλάλι όμως... Διότι παρόλη την τρομάρα που πήραμε, ξεστραβωθήκαμε κιόλας μια στάλα... Ευτυχώς, στα χρόνια που ακολούθησαν, έκανα και πρακτική εξάσκηση μπόλικη και έμαθα κι ένα σωρό άλλα πράγματα αλλά τουλάχιστον η πρώτη φορά δε με βρήκε μπίτι σκράπα...
