ο Φραγκίσκος και το ποδήλατο...

Ο Φραγκίσκος είναι κοινώς αποδεκτά ο πιο ωραίος άνδρας του γραφείου!

ΟΚ, να το αναλύσω αυτό λιγάκι... το κεφάλι του, όπως πολύ σωστά πρώτος ο Κίμωνας παρατήρησε, είναι μεγάλο για τους ώμους του... μπορεί κι οι ώμοι του να είναι μικροί για το κεφάλι του, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία... και παρόλου που ο Κίμωνας το είδε πρώτος, όταν γενήθηκε ο Μιχαλάκης ο γιός του, του Φραγκίσκου ντε, ε, τότε το είδαμε κι όλοι οι υπόλοιποι οτι υπάρχει ένα ιστορικό μεγαλοκεφαλίας στην οικογένεια... πώς στο διάλο το έβγαλε αυτό το κεφάλι απο μέσα της η πρώην γυναίκα του (μη με χάνετε, του Φραγκίσκου η πρώην γυναίκα...) κανείς δε κατάλαβε... θαύμα θαύμα είπαμε και το αφήσαμε εκεί... Πλατιάζω... ναι... Λοιπόν ο Φραγκίσκος, με εξαίρεση το κεφάλι που προανέφερα είναι ποοοοοοολύ ωραίος άνδρας και για να μη μας παίρνουν χαμπάρι στη δουλειά όταν τον κουβεντιάζουμε με τον Κίμωνα τον έχουμε βγάλει Κλούνεϊ μια και του φέρνει κιόλας αρκετά... μαύρα μαλλιά, γκριζαρισμένα, μάτια τσίλικα, κορμοστασιά, δέρμα σταρένιο... ναι... ωραίος... πολύ ωραίος... αλλά τα θετικά σταματούν ακριβώς εκεί!

Διότι έτσι και το κάνεις το λάθος και τον μιλήσεις λίγο τον άνδρα αυτό, την επάτησες! Πάει η φαντασίωση όλη, σα τσιχλόφουσκα ροζ σκάει και σου κολλάει στα μούτρα ολούθε! Και θα εξηγηθώ...

Πρώτα πρώτα τον έχει πάρει κατά τα ενεργειακο/διαλογισμο/πνευματιστικά και με το που θα σου ανοίξει κουβέντα όπου σε πετύχει σε αρχίζει στα ωωωωωωωωωμ και στην ανάλυση της ύπαρξης σου (θε μου συχώρα με) παρέα με κατοίχηση προς τας Ανατολικάς θρησκείας ακόμα κι αν εσύ ήθελες μόνο να του ζητήσεις να σου περάσει την μπουκάλα με την Κόκα Κόλα που δε την έφτανες... όοοοοχι, εκείειειει, θα σε βάνει κάτω και θα σε αρχίσει με το σύμπαν και με την ενέργεια και το Βούδα κι όχι οτι εγώ έχω κανένα πρόβλημα μ'αυτά τα πράγματα, μη χειρότερα, εμένα ο Βούδας δε με πείραξε ποτέ και όλο γελάει κι έχει και μεγάλη κοιλιά που μου αρέσει στους άνδρες. Αλλά... μόνο τη ρημάδα την Κόκα Κόλα ήθελες, εγώ δηλαδή, άσε με ανθρωπέ μου να πιώ μια γουλιά και να αποτελειώσω τη μπριζόλα μου κι άμα κρυώσει το χοιρινό μια αηδία είναι! Κι όχι μόνο αυτό, άμα σε βρει και λίγο μπόσικο και δε του κόψεις την κουβέντα με τη μία, δε τα σώνει με τίποτα! Εκεί, θα ξημερώσει και ακόμα για την ενέργειά σου θ'ακούς, που δε θα σου έχει μείνει μια στάλα απο δαύτη μέρχι τότε!
Έπειτα, έχει και μια περίεργη άποψη για το τί, απο την προσωπική του ζωή, την πολύ προσωπική λέμε τώρα, πρέπει να μοιράζεται κανείς με τον φιλικό περίγυρο... δηλαδή να, εκεί που σου μιλάει στην παρέα και μάλιστα στο τραπέζι, και σου κάνει και μια ανάλυση, λέμε τώρα, μα πολιτική, μα κοινωνική, μα δε ξέρω κι εγώ τί, σου πετάει στα ξεκούδουνα: "Ναι, λοιπόν εγώ τώρα πρέπει να φύγω και να σας αφήσω διότι έχω μεγάλη όρεξη να χέσω" και μένεις άφωνος!!! Με το φαγητό στο στόμα... Το λιγότερο δηλαδή... ή το άλλο, σε ρωτάει τί κάνεις, του λές, ε, καλά είμαι, έχω λίγο πονοκέφαλο σήμερα και σου απαντά, καλό σημάδι αυτό, θα πει ότι έχεις κεφάλι!! Άκου τώρα! Λες και χρειάζομαι απόδειξη ότι έχω κεφάλι! Δε το βλέπω κάθε μέρα όταν χτενίζομαι;;; Μη χειρότερα...

Ναι... αυτός είναι ο Φραγκίσκος... και, θα την πω την κακία μου, τί να το κάνεις αγάπη μου να μοιάζεις με τον Κλούνεϊ άμα το ανοίγεις το ρημάδι και πετάς τις κοτσάνες που πετάς, νομίζω;;! Πιο καλά να φαντασιώνομαι με τον αληθινό! Στο κάτω κάτω ο αστέρας δε πρόκειται να μου τη χαλάσει ποτέ τη φαντασίωση, πού θα τον βρω εγώ τον Κλούνεϊ τον αληθινό να του πιάσω κουβέντα, ε;!!

Τεσπά, πήγε πριν απο μερικά χρόνια ο Φραγκισκος στην Κίνα. Λογικό, έτσι που του την έχει δώσει με το Βουδισμό και τα σχετικά, πήγε λέει να περάσει ένα μήνα σε ένα μοναστήρι, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων κοινόβιο, με νηστεία και προσευχή, στα περίχωρα του Πεκίνου (ή Μπεϊτζίνγκ ή όπως στο διάολο το λένε τώρα, σκασίλα μου, εγώ Γεωγραφία έμαθα στη δεκαετία του '80). Πήγε το λοιπόν αλλά είχε κι ένα διάλειμμα στη νηστεία και την προσευχή για δυό τρεις μέρες κι είπε να κάνει και λίγο τουρισμό (και να φάει και τίποτα, μια πάπια για παράδειγμα που την κάνουν καλά, μια και τον είχε θερίσει κι η πείνα τόσες μέρες...) να δει και την πρωτεύουσα. Και σπάει ο διάλος το ποδάρι του και το ίδιο ακριβώς διάστημα είναι κι ο Σταμάτης στο Πεκίνο για δουλειά. Τηλεφωνιούνται, συνάδελφοι ντε, και του λέει ο Σταμάτης, έλα βρε αδερφέ να μείνεις δύο μέρες μαζί μου στο ξενοδοχείο στο κέντρο να είσαι πιο βολικά... είπε να τον εξυπηρετήσει αλλά δε δάγκανε καλύτερα τη γλώσσα του;!!

Πρώτα πρώτα, ο Σταμάτης (η αλήθεια να λέγεται) είναι πολύ καθώς πρέπει και της πολυτέλειας και του τυπικού. Ήτανε και για δουλειά επίσημη στην Κίνα, τί με οδηγό τον είχανε εκεί, τι με επίσημα γεύματα, τί με διερμηνέα, άσε που τον είχανε και στο καλύτερο ξενοδοχείο στο κέντρο, το "Χερσόνησος" με το όνομα (κι όσοι δε το ξέρετε, να πάτε να το γκουγκλάρετε βρε άσχετοι...) μέσα στα λούσα! Μέχρι μπάτλερ του είχανε, μέχρι που όταν ήθελε να δει τον Ολυμπιακό που έπαιζε τσάμπιονς λιγκ γυρίσανε τη δορυφορική κατά τα μέρη μας για να πιάσει νόβα! Τέτοιες πολυτέλειες λέμε! Αφού εγώ όταν πήγα στο Πεκίνο, χρόνια αργότερα, και είχα ακούσει τα όσα απο το Σταμάτη, πήγα απο το ξενοδοχείο να το δω ντε και καλά, ίσα για να πιώ ένα νερό δηλαδή, πού να πιείς και τίποτα πιο ακριβό, να ξαποστάσω λίγο και να κάνω κι ένα τσίσο (που ζέχνανε γενικά στο κέντρο οι τουαλέτες έξω και άμα γυρνάς όλη μέρα τουρίστας, δε ξέρεις πού να κάνεις την ανάγκη σου) κι εκεί ντρεπόμουν να πατήσω! Τέτοια χλιδή δεν είχα ματαδεί! Ναι... Πλατιάζω πάλι...
Φτάνει λοιπόν ο Φραγκίσκος στο ξενοδοχείο που τον περίμενε ο Σαμάτης (κι είχε κάνει κι ένα σωρό διαβουλέψεις να τον αλλάξουνε σε δωμάτιο με δυό  κρεβάτια απο κει που είχε το διπλό για να μη μπερδεύουνε τις πατούσες τη νύχτα, μέχρι ο μπάτλερ του είχε μαζέψει και τα πράγματα για τη μετακόμιση...) και φτάνει καβάλα ο αθεόφοβος σε ένα ποδήλατο κατασάπιο, σκουριασμένο, λερό και τρισάθλιο, ποιός ξέρει πού στα κομμάτια το είχε κονομίσει, τουλάχιστον 3 ντουζίνες χρόνια παλιό και κουβαλώντας τα υπάρχοντα του σε μια πλαστική τσαντούλα! Σακουλίτσα (το "λι" Αργείτικο για όσους ξέρουν...)!! Απο αυτές του μπακάλη! Ξεκαβαλάει, αφήνει το ποδήλατο απ'έξω, μπαίνει μέσα αξούριστος και βρωμιάρης (ελαφρώς) το γκρούβαλο, με κάτι ρούχα πυτζαμοειδή κι αφού κανονίζουνε τα του δωματίου, ξαναβγαίνει έξω, τα συμπράγκαλα μαζί στο πλαστικό σακούλι, φέρνει το σαράβαλο το δίτροχο μέσα στο ξενοδοχείο (ναι, με τις λασπωμένες ρόδες πάνω στα χαλιά...) και ρωτάει τον ρεσεψιονίστα όλο φυσικότητα: "Έχετε παρακαλώ αποθήκη να βάλετε το ποδήλατο μου;"!!!!! Τί να του πει κι ο καψερός, ναι, πώς, βεβαίως, αφήστε το πάνω μου του είπε, και φώναξε τον... πώς τους λένε αυτούς που σε βοηθάνε με τα μπαγκάζια, αυτόν, και του ανέθεσε το έργο! Της αποθήκευσης του οχήματος του Φραγκίσκου!! Μαζί με όλη τη μούχλα και τη σκουριά και τις ενδεχόμενες ψείρες που κουβαλούσε!! Η φάτσα δε του κινέζου, κινέζος άνθρωπος ο φτωχός τώρα, δε περιγράφεται λέει! Στο τσακ ήταν να του πει, βρε παναθεμά σε, να σε δώκω εγώ δυο ένα ευρώ να το αγοράσω το θεοσαράβαλο σου ίσα ίσα για να πά να το πετάξω στα σκουπίδια μην έχω την έννοια του!!
Ο δε Σταμάτης ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί!!! Τέτοια ντροπή, ποτέ!! Άσε και που ήταν βέβαιος ότι στο ξενοδοχείο όλοι θα είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι... ο ομορφάντρας με το όχημα ήταν ο καλός του!!!