μμμμμ......
όχι, δεν ήταν της απόλαυσης αυτό το μουγκάνισμα... όχι, σίγουρα όχι... μμμμμ.... πόνος; ναι... αυτό οπωσδήποτε... κατά κεφάλι μεριά... στην ευρύτερη περιοχή... και κατά στομάχι μεριά... όχι, εκεί δεν είναι πόνος αλλά μια σιχασιά, ένα ανακάτεμα, ένα τα χάλια μου τα έρμα να το πω... τί ώρα να είναι άραγε... αργάμιση το κόβω... αλλά σαν να έχω μια βεβαιότητα οτι δεν έπρεπε να είμαι κάπου αλλού τούτη ακριβώς τη στιγμή, μια χαλαρότητα... όχι πως είμαι και ιδιαίτερα αξιόπιστη επι του παρόντος αλλά να, σαν να έχω την εντύπωση οτι Παρασκευή ήταν χθες... άρα, κι επειδή καιρό πολύ έχει να μην είναι έτσι, σήμερα θα είναι Σάββατο... άρα (ξανά..) δουλειά δεν έχω να πάω... όλοι αυτοί οι λογικοί συνειρμοί με έκαναν περήφανη για το εαυτό μου...
Παρόλη την ημερολογιακή τοποθέτηση, καλό θα ήταν, λέω, να δω και τί ώρα είναι... κάπου εδώ γύρω θα είναι το κινητό, να πατήσω κουμπί να δείξει ώρα... αριστερά στο κομοδίνο... ναι, έτσι, το χέρι να στείλω να ψάξει... τι στο διάολο... ποιός πήρε το κομοδίνο!!;; Εδώ ήταν απο το 2007 που τ'αγόρασα, δε το έχω κουνήσει ούτε για να καθαρίσω απο πίσω (πράγμα που, δυστυχέστατα, δικαιολογεί τη μάνα μου που πάντα μου έλεγε οτι σκουλήκια θα πιάσω άμα ποτέ μείνω μόνη μου... μάλλον πιασμένα τα έχω και κατοικίδια...). Μη χειρότερα! Πού πήγε το κομοδίνο;; Πρέπει να σηκωθώ να δω, α, να ανοίξω και το άλλο το μάτι που το έχω στην αχρηστία τόση ώρα και το παλεύω μόνο με το ένα... ναι, εντάξει, βλέπω... με δυσκολία όμως, μια θολούρα βρε παιδί μου... κάτσε να γυρίσω μια... καλέ, δεν είναι εδώ το κομοδίνο!!! Ούτε το κεφαλάρι του κρεβατιού είναι στη θέση του!!! Κύριε των δυνάμεων, κατουκέφαλα είμαι!!!!
Πώς στα κομμάτια το κατάφερα αυτό;! Νά τα τα ποδάρια μου, να και το κομοδίνο δίπλα νά και το κεφαλάρι του κρεβατιού! Στη λάθος θέση!!... ε, για τούτο δεν θα επιμείνω, αυτά στη θέση τους είναι, εγώ λάθεψα... καλά, στραβομάρα χθες όταν έπεσα, δεν είδα πούθε έπεφτε η καλή μεριά του κρεβατιού κι έπεσα απο την ανάποδη... και πρέπει τώρα να σηκωθώ για τα καλά για να φτάσω το κινητό... καλά να πάθω, άντε, κουράγιο κι ανασηκώθηκα.... βρε, είδες που κάνει κι απόσβεση τώρα και το Πιλάτες, έχουν γίνει μια πέτρα και μια δύναμη οι κοιλιακοί μου και σαν τίποτα μου φαίνεται το ανασήκωμα.... ωωωωωωχ.... όχι, το κεφάλι διαματύρεται εντόνως, προφανώς έχει σοβαρές αντιρήσεις για τη μετακούνηση, παρόλο που ήταν τόοοοοσο εύκολη με τους κοιλιακούς/πέτρα μου... κάτσε να το πάρω με το καλό και αργά-αργά μπας και τα καταφέρω... έεεετσι... ναι, με το πάσο μου... έτσι, βιασύνη καμιά... ναι, νά το το κομοδίνο το ακούμπησα... το κινητό δεν πιάνω... κατάρα!!! τόσος κόπος, τόσος πόνος και το ρουφιάνικο το κινητό δεν είναι εδώ!! Γαμώ την ατυχία μου! Κι άντε και δεν είναι εδώ, πούθε να είναι τώρα;; Δηλαδή σαν να λέμε, πρέπει να σηκωθώ απο το κρεβάτι και να πάω να το ψάξω στο υπόλοιπο σπίτι;; Και κάτω;;; Τί την ήθελα τη μαιζονέτα... ένα σκασμό λεφτά μου πάει το δάνειο κάθε μήνα... χώρια που τη σκάλα σ'αυτή την κατάσταση δεν τηνε καταφέρνω, μάρτυς μου ο θεός... θα σωροβολιαστώ κάτω και θα με βρούν, όχι ζωντανή, απο Δευτέρα που δεν θα πάω στο γραφείο... όχι που θα τους λείψω, όοοοοχι, ο Δημητριάδης πάλι θα ψάχνει για θύμα να βγάλει απάνω του (μου...) όλη τη συσσωρευμένη επιθετικότητα του, πές το και ζοχάδα ανυπέρβλητη... Όχι, πρέπει να το ζυγίσω καλά το πράγμα, αν δηλαδή δεν υπάρχει εναλακτική και πρέπει οπωσδήποτε να πάω κάτω, να το πάρω πολύ αργά και προσεχτικά... επίσης, πρέπει να αγοράσω ένα ρολόι για το κομοδίνο... για να ιδούμε... καλά έκατσα, καλά έβαλα και το ποδάκι μου στο πάτωμα, κάτσε να βάλω και το άλλο... μη χειρότερα, τζιν είναι αυτό που βλέπω;;; καλέ με το παντελόνι κοιμήθηκα! Και με το μπλουζί επίσης... τουλάχιστον χωρίς κάλτσες, φαίνεται θα ζεστάθηκα... Τώρα αυτό το θέμα που έχω ένα κενό μνήμης απο χθές το βράδυ, να το πιάσω άραγε;... Ή να το αφήσω για αφού έχω κατεβεί τη σκάλα, μη μου πέσει βαρύ τώρα κι αφαιρεθώ... Χμμμ... θα το αφήσω... έτσι, να'μαι και που σηκώθηκα στα πόδια μου! Καλά, τέτοια περηφάνια ούτε το πρώτο χόμο ερέκτους δεν ένιωσε!!! Για πάμε σιγά σιγά... Δωμάτιο, πόρτα, διάδρομος, καλά μέχρι εδώ... σκάλα... στράαααατα, στρατούοουουουλα... Χα! Ψιλοπράγματα!!! Νά'μαι στο κάτω πάτωμα... σα κατσικάκι τα κατέβηκα τα σκαλιά που έλεγε κι ο συχωρεμένος ο Χορν... Καλέ, τι έγινε εδώ;... παπούτσια, δύο, ατάκτως ερημένα... παλτό ένα, μανίκι ένα (το άλλο πού πήγε;;...) επίσης στο πάτωμα, τσάντα κρεμασμένη στο φωτιστικό το Λότεκ, ένα σκασμό λεφτά έκανε και τόσο καιρό δεν το είχα σκεφτεί ότι κάνει και για καλόγηρος!!! Νά κι οι κάλτσες μου, τακτικά-τακτικά βαλμένες η μια πάνω στο καναπέ κι άλλη στο μπουφέ... Νά το και το κινητό στην κρεμασμένη τσάντα.... νά το και το κουμπί... 12 και 24 πρώτα λεπτά... μεσημέρι.... μάαααααλιστα... Εγώ τώρα έχω την σχεδόν βεβαιότητα οτι αργά γύρισα... και ότι καλά πέρασα... αλλά απόδειξη δεν έχω καμία ούτε για το ένα ούτε για το άλλο...
Λοιπόν, ή τώρα ή ποτέ, πρέπει να ζορίσω το μυαλό μου να θυμηθεί... Η Ρένα!! Ναι, η Ρένα είπε να πάμε για μπυρίτσα μετά τη δουλειά, ναι το θυμάμαι καλά τώρα! Είχαμε μόλις τελειώσει τον τρίτο έλεγχο και μου είπε "Ολγάκι, πάμε για μπυρίτσα μετά;" Κι είπε κι η Φανή θα έρθει, κι ο Θάνος και πετάχτηκε κι ο Λουκάς (που κανένας δεν θα τον καλούσε διαφορετικά αλλά ας όψεται...) κι είπε κι αυτός να'ρθεί... Ναι αλλά τί στα κομμάτια, με μια μπύρα έτσι έγινα, δε μπορεί... Πήγαμε... Καλέ ναι, και μετά η Φανή είπε να πάμε για τσίπουρα και μεζέδες και... ναι, θυμάμαι πολύ καλά και το ντάκο που φάγαμε και τα αυγά στη στάκα και τη μυζηθρόπιτα... και τσίπουρο ήπιαμε, ναι, πολύ τσίπουρο κατά πως φαίνεται... αλλά και πάλι βρε παιδί μου, δεν εξηγείται να είμαι εδώ σαν τον Μπόρν στις ταινίες του (χωρίς τελεσίγραφο αλλά οπωσδήποτε με άπειρα ερωτηματικά...) και να μη θυμάμαι τίποτα απο χθες... μπύρα, τσίπουρα... ααααααααααααα, ναι..... μετά ο Θάνος είπε να πάμε "για ποτάκι"... μμμμ.... ναι, μάλλον αυτό θα είναι... σαν να μου έρχεται τώρα μια εικόνα της αφεντομουτσουνάρας μου να παραγγέλνει μια βότκα με τόνικ... και σαν να μου ξαναέρχεται η ίδια εικόνα... τώρα βέβαια μιλάμε για την ίδια βότκα ή άλλη;... και σαν να τριτώνει το όραμα... κατά πως φαίνεται θα τρίτωσαν και οι βότκες... άτιμο πράγμα το Σουηδικό το αλκοόλ... και σαν να μη κάνει χωριό με το Κρητικό... ειδικά άμα είχε προηγηθεί και Γερμανικό... δε σμίγει παιδί μου ο Βορράς με το Νότο, είναι γνωστά αυτά, είναι πολιτικοοικονομικό το πρόβλημα... μπαααα... ηλικιακό είναι το πρόβλημα Ολγάκι... που περνάν τα χρόνια και δεν το μεταβολίζεις το άτιμο το πιοτί όπως παλιά... κειν'τα χρόνια, φοιτητές λέμε τώρα, πίναμε τα κέρατα μας και την άλλη μέρα τσουτσουρούμ κι η βρούβα μια και δυό στο Πολυτεχνείο για μάθημα και τώρα νιώθω σαν να θέλω να πάρω τηλέφωνο να έρθει το ασθενοφόρο να με μαζέψει... θα σπάσει το κεφάλι μου, θα σπάσει... θα γίνει χίλια κομμάτια και μετά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ποτέ δεν θα θυμηθώ τί έγινε ακριβώς εχθές το βράδυ.... και σαν έχω μια υποψία ότι κάποιον εφίλησα εγώ εχθές... και καλά να ήταν η Ρένα ή ο Θάνος... άντε κι η Φανή, είχε πάει στην αισθητικό για το μουστάκι πρόσφατα... βάρδα μην ήταν ο Λουκάς, βαγγελίστρα μου!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου