Κάτσε, να βάλω έναν καφέ, να ανάψω κι ένα τσιγάρο και να σε τα πω... διότι δεν είναι για να τα κρατά κανείς μέσα του μονάχος όλα τούτα, άνθρωπος είσαι και σκας... και φυσικά αυτά είναι μόνο τα τελευταία τα καμώματα της κυρά Ευδοξίας... για να σε τα πω όλα δεν μας φτάνει μια καφετιέρα ολάκερη και ένα πακέτο τσιγάρα... ναι... εδώ είμαστε... παίρνει που λες τις προάλες τηλέφωνο πανικόβλητη αλλά ξέρεις και μ'αυτό το υφάκι της συγκρατημένης αισιοδοξίας, αυτό το "δεν-θέλω-να-φανεί-οτι-θέλω-να-πανικοβληθείτε-κι-εσεις-αλλά-θέλω" και με φωνή ξεψυχισμένη αναγγέλει οτι βρήκε την πίεση της στο 27 και όχι πως χρειάζεται κάτι, θα πάει λέει και στο φαρμακείο να της πάρει η Αγγελική την πίεση ξανά με το ηλεκτρονικό το πιεσόμετρο κι έτσι απλώς πληροφοριακά πήρε να το πει... Κόντεψε να μου έρθει εμένα εγκεφαλικό... τώρα βέβαια θα μου πεις κι εγώ χάζεψα και δε μου πέρασε απο το νού οτι με 27 πίεση δε σε παίρνει ο ίδιος ο παθός σχεδόν ποτέ τηλέφωνο, καθότι ανάσκελα και με τον ντουβρουτζά ήδη παθημένο πού να σκεφτεί να τηλεφωνήσει ο καψερός (ή η καψερή στην συγκεκριμένη περίπτωση...) και συνήθως μα απο το νοσοκομείο θα σε πάρουν, μα κανας γείτονας που τον βρήκε, μα απο το ασθενοφόρο.... τεσπά, δεν το σκέφτηκα κι εγώ, βάνω τις φωνές, τι λες χριστιανή μου και τέτοια, ρωτάω μετά "πώς αισθάνεσαι;" και μου απαντά το κορυφαίο "μια χαρά.."!!!!
Ε όχι, αγάπη μου, με πίεση στο ρετιρέ του 27ου ορόφου, δεν δύνασαι να είσαι μια χαρά, ένα κακό μια συμφορά δύνασαι να νιώθεις κι ένα που κοντά στον άλλο κόσμο είσαι, δεν θα αλλάξουμε τώρα και την ιατρική επιστήμη, κάτι άλλο συμβαίνει... Απο την άλλη, με αυτό το "μια χαρά" που με τροφοδότησε, καλμάρησα... άρχισα να σκέφτομαι λογικά η γυναίκα, δεν μπορεί, λάθος την πήρε την πίεση... Άντε, της λέω, πάνε στο φαρμακείο αφού μια χαρά είσαι και κάτι άλλο συμβαίνει, δεν έχεις πίεση... Πήγε... δυό βήματα είναι, μη φανταστείς οτι πήγε και μακριά, κάθεται, λέει στα παιδιά εκεί να τη μετρήσουν, 14 της την βρήκαν την πίεση!!!!
Το πιεσόμετρο λέει θα φταίει... ε, είναι και παλιό... η γιαγιά το είχε... μη χειρότερα!! Η γιαγιά πέθανε όταν πήγαινα στην τρίτη του δημοτικού, κοντά σαραντάρησα! Ε, είναι πιο παλιό απο σένα, μου απαντά, δεν είχες γεννηθεί όταν το αγόρασε... Μήπως, λέω εγώ τώρα, να το πετάξουμε να πάει στο διάολο, έκανε πιά απόσβεση το πιεσόμετρο και για αντίκα να το κρατήσουμε δεν μου φαίνεται να πιάσει και πολλά στο γιουσουρούμ... Θα μου πεις απο την άλλη, μπορεί και να μη φταίει και το εργαλείο, μη το κακολογώ και άδικα... μπορεί να φταίει και που σαν να είχε ξεμείνει απο δικαιολογίες για να τηλεφωνήσει για τρίτη φορά μέσα στην ίδια μέρα και να το πασπάτεψε λίγο το νούμερο που έδειξε... τί 14 τί 27... το 27 κάνει πιο λουσάτο!! Διότι το πρώτο τηλέφωνο είχε να μου πεί τί λέει ο Αυτιάς στο πρωινό, που χέστηκα και δεν τον πάω και καθόλου, στο δεύτερο ήταν κάτι για τη θειά μου που είχε ξεχάσει να μου το πει εχθές, τρίτο δεν έβγαινε... Δεν ξέρω... και δεν ήξερα και ποτέ με τη μάνα μου... τί είναι αλήθεια, τί είναι φτιαχτό, τί μετρά, τί δεν μετρά... άγνοια... Σαν την άλλη φορά που έπεσε και ήταν σοβαρό, είχε σπάσει τον τένοντα, αλλά στο γιατρό δεν ήθελε να πάει γιατί δεν ήταν τίποτα, λέει... Πήγε τελικά, δύο μήνες μετά, και τη βάλανε στο χειρουργίο... Δεν μπορείς να ξέρεις παιδί μου, όλα είναι τόσο σοβαρά και τόσο ασήμαντα όσο εκείνη θέλει να είναι... Για παράδειγμα... Το οτι έχω πιάσει τα μαλλιά μου ψηλά με ένα μανταλάκι, Ιούλιο μήνα με καύσωνα, και δεν δείχνουν καλά, είναι αρκετά σοβαρό για να αναφερθεί... Το οτι έχασα 5 κιλά και μια χαρά δείχνω με δύο νούμερα μικρότερο τζιν που μάζεψε επιτέλους ο κώλος μου μια στάλα, αυτό είναι ασήμαντο και δεν λέει κουβέντα... Το οτι ο φίλος μου ο Θωμάς έχει φτιάξει το σπίτι του πολύ όμορφο και έχει διαλέξει και μια τέλεια ταπετσαρία και έχει πολύ ωραίο γούστο, αυτό είναι σημαντικότατο και τον παίνεσε τα μάλλα... Το οτι εγώ επίσης έφτιαξα το σπιτάκι μου και διάλεξα και τα νέα έπιπλα και όλοι, μα όλοι, μου κάνουν κομπλιμέντα για το πόσο ζεστό και όμορφο είναι... αυτό δεν είναι αρκετά σημαντικό για να αναφερθεί... ή, μπορεί και απλώς να μην της άρεσε, παίζει κι αυτό... Άλλο παράδειγμα, για την κόρη της κυρίας Πόπης που έχει πάρει τα δένδρα και τα φύλλα και είναι μια ανεπρόκοπη κι άχρηστη μάνα, όλες της λεπτομέρειες τις μαθαίνω γιατί είναι σημαντικό... Για μένα να ρωτήσει τί κάνω, μπορεί και να το ξεχάσει μετά απο μισή ώρα τηλεφώνημα... ναι, έτσι, άλλα είναι σημαντικά, άλλα ασήμαντα...
Το τελευταίο νέο είναι που της πήραμε, με τον αδερφό μου, και στατικό ποδήλατο για να κάνει γυμναστική στην άνεση του σπιτιού της και να χάσει και βάρος... Το είχε βρει εξαιρετική ιδέα όταν το πρότεινα, βάλαμε κι εμείς τα ωραία μας τα λεφτά και της το πήραμε ως Αγιοι Βασίληδες. Αν και, όπως λέει κι η ίδια, δεν χρειάζεται να χάσει βάρος διότι έχουν συνηθήσει τα πόδια της να την κουβαλάνε... τα ίδια πόδια που την πονούν είναι αυτά... Τεσπά, εγώ απορώ δηλαδή, στην ηλικία της και με 30 κιλά υπέρβαρο, πώς δεν έχει ουρλιάξει κανένας γιατρός ακόμα ότι πρέπει να αδυνατήσει! Ναι... όσο ανέβηκες εσύ απάνω στο ποδήλατο, τόσο ανέβηκε κι αυτή! Δηλαδή, να λέω την αλήθεια, ανέβηκε, έκανε μια φορά, μετά την πόνεσε ο γοφός ή δεν ξέρω τί άλλο και το παράτησε... Της λέω τις προάλες, καλά, ποδήλατο δεν κάνεις (όχι, θα κάνω αλλά να μου περάσει ο γοφός πρώτα γιατί με πονάει πολύ και πάω με τη μαγκούρα... του παπού... που πέθανε όταν ήμουν στα προνήπια...) η δίαιτα πώς πάει; Που μου είχε υποσχεθεί τον Αύγουστο ότι θα κάνει... Απάντηση "ε, τώρα τις γιορτές έφαγα, λύσαξα, δεν θα μετράω τί τρώω χριστουγενιάτικα, είχα πάρει και σοκολατάκια"... Προφανώς, θα είχε μπεί κανείς κουκουλοφόρος με καλάσνικωφ στο σουπερμάρκετ και θα υποχρέωνε τον κόσμο να αγοράσει σοκολατάκια τζοκόντα... διότι αφ'εαυτού της δεν θα το έκανε ποτέ... και μετά θα τους ακολουθούσε και στο σπίτι για να βεβαιωθεί οτι τα έφαγαν, ο κουκουλοφόρος, δεν εξηγείται αλλιώς!!! Ε, καλά, πριν τις γιορτές πώς τα πήγες μάνα με τη δίαιτα; Ε, και να είχα χάσει τα ξαναπήρα... βλέπεις τώρα, μετά την κλιμακτήριο, δεν χάνεται το βάρος εύκολα... Ναι, μάνα, σε ήξερα και πρίν την κλιμακτήριο πόσο έχανες!!! Και εκεί μου πετάει και το κερασάκι στην τούρτα (η οποία θα είχε εξαφανιστεί αν την είχε μπροστά της)... φταίει λέει ο θυροειδής της!!! Μη χειρότερα και αλοίμονο σε όλους αυτούς που έχουν αληθινά πρόβλημα με το θυροειδή τους!!! Καλέ αφού φτιάχνει δύο κιλά περγαμόντο γλυκό και το καθαρίζει μονάχη της, ποιος θυροειδής και κουραφέξαλα;;!! Και κάθε φορά που την παίρνω τηλέφωνο και την πετυχαίνω στο μαγείρεμα, μανέστρα λαδερή με ντομάτα φτιάχνει και την τρώει όλη την κατσαρόλα μόνη της!! Και δεν φταίει κανείς άλλος δηλαδή, έγώ φταίω που κάθομαι και σκάω... Και μου τα λέει ο Κοσμάς, ο αδερφός μου, μη σκας Ριτάκι, δεν αλλάζει ο άνθρωπος, αλλά εγώ εκεί... να σκάω... και πάλι καλά δηλαδή που μάνα υπάρχει μόνο μία... γιατί δεύτερη, δεν νταγιαντάω!!!
Ε όχι, αγάπη μου, με πίεση στο ρετιρέ του 27ου ορόφου, δεν δύνασαι να είσαι μια χαρά, ένα κακό μια συμφορά δύνασαι να νιώθεις κι ένα που κοντά στον άλλο κόσμο είσαι, δεν θα αλλάξουμε τώρα και την ιατρική επιστήμη, κάτι άλλο συμβαίνει... Απο την άλλη, με αυτό το "μια χαρά" που με τροφοδότησε, καλμάρησα... άρχισα να σκέφτομαι λογικά η γυναίκα, δεν μπορεί, λάθος την πήρε την πίεση... Άντε, της λέω, πάνε στο φαρμακείο αφού μια χαρά είσαι και κάτι άλλο συμβαίνει, δεν έχεις πίεση... Πήγε... δυό βήματα είναι, μη φανταστείς οτι πήγε και μακριά, κάθεται, λέει στα παιδιά εκεί να τη μετρήσουν, 14 της την βρήκαν την πίεση!!!!
Το πιεσόμετρο λέει θα φταίει... ε, είναι και παλιό... η γιαγιά το είχε... μη χειρότερα!! Η γιαγιά πέθανε όταν πήγαινα στην τρίτη του δημοτικού, κοντά σαραντάρησα! Ε, είναι πιο παλιό απο σένα, μου απαντά, δεν είχες γεννηθεί όταν το αγόρασε... Μήπως, λέω εγώ τώρα, να το πετάξουμε να πάει στο διάολο, έκανε πιά απόσβεση το πιεσόμετρο και για αντίκα να το κρατήσουμε δεν μου φαίνεται να πιάσει και πολλά στο γιουσουρούμ... Θα μου πεις απο την άλλη, μπορεί και να μη φταίει και το εργαλείο, μη το κακολογώ και άδικα... μπορεί να φταίει και που σαν να είχε ξεμείνει απο δικαιολογίες για να τηλεφωνήσει για τρίτη φορά μέσα στην ίδια μέρα και να το πασπάτεψε λίγο το νούμερο που έδειξε... τί 14 τί 27... το 27 κάνει πιο λουσάτο!! Διότι το πρώτο τηλέφωνο είχε να μου πεί τί λέει ο Αυτιάς στο πρωινό, που χέστηκα και δεν τον πάω και καθόλου, στο δεύτερο ήταν κάτι για τη θειά μου που είχε ξεχάσει να μου το πει εχθές, τρίτο δεν έβγαινε... Δεν ξέρω... και δεν ήξερα και ποτέ με τη μάνα μου... τί είναι αλήθεια, τί είναι φτιαχτό, τί μετρά, τί δεν μετρά... άγνοια... Σαν την άλλη φορά που έπεσε και ήταν σοβαρό, είχε σπάσει τον τένοντα, αλλά στο γιατρό δεν ήθελε να πάει γιατί δεν ήταν τίποτα, λέει... Πήγε τελικά, δύο μήνες μετά, και τη βάλανε στο χειρουργίο... Δεν μπορείς να ξέρεις παιδί μου, όλα είναι τόσο σοβαρά και τόσο ασήμαντα όσο εκείνη θέλει να είναι... Για παράδειγμα... Το οτι έχω πιάσει τα μαλλιά μου ψηλά με ένα μανταλάκι, Ιούλιο μήνα με καύσωνα, και δεν δείχνουν καλά, είναι αρκετά σοβαρό για να αναφερθεί... Το οτι έχασα 5 κιλά και μια χαρά δείχνω με δύο νούμερα μικρότερο τζιν που μάζεψε επιτέλους ο κώλος μου μια στάλα, αυτό είναι ασήμαντο και δεν λέει κουβέντα... Το οτι ο φίλος μου ο Θωμάς έχει φτιάξει το σπίτι του πολύ όμορφο και έχει διαλέξει και μια τέλεια ταπετσαρία και έχει πολύ ωραίο γούστο, αυτό είναι σημαντικότατο και τον παίνεσε τα μάλλα... Το οτι εγώ επίσης έφτιαξα το σπιτάκι μου και διάλεξα και τα νέα έπιπλα και όλοι, μα όλοι, μου κάνουν κομπλιμέντα για το πόσο ζεστό και όμορφο είναι... αυτό δεν είναι αρκετά σημαντικό για να αναφερθεί... ή, μπορεί και απλώς να μην της άρεσε, παίζει κι αυτό... Άλλο παράδειγμα, για την κόρη της κυρίας Πόπης που έχει πάρει τα δένδρα και τα φύλλα και είναι μια ανεπρόκοπη κι άχρηστη μάνα, όλες της λεπτομέρειες τις μαθαίνω γιατί είναι σημαντικό... Για μένα να ρωτήσει τί κάνω, μπορεί και να το ξεχάσει μετά απο μισή ώρα τηλεφώνημα... ναι, έτσι, άλλα είναι σημαντικά, άλλα ασήμαντα...
Το τελευταίο νέο είναι που της πήραμε, με τον αδερφό μου, και στατικό ποδήλατο για να κάνει γυμναστική στην άνεση του σπιτιού της και να χάσει και βάρος... Το είχε βρει εξαιρετική ιδέα όταν το πρότεινα, βάλαμε κι εμείς τα ωραία μας τα λεφτά και της το πήραμε ως Αγιοι Βασίληδες. Αν και, όπως λέει κι η ίδια, δεν χρειάζεται να χάσει βάρος διότι έχουν συνηθήσει τα πόδια της να την κουβαλάνε... τα ίδια πόδια που την πονούν είναι αυτά... Τεσπά, εγώ απορώ δηλαδή, στην ηλικία της και με 30 κιλά υπέρβαρο, πώς δεν έχει ουρλιάξει κανένας γιατρός ακόμα ότι πρέπει να αδυνατήσει! Ναι... όσο ανέβηκες εσύ απάνω στο ποδήλατο, τόσο ανέβηκε κι αυτή! Δηλαδή, να λέω την αλήθεια, ανέβηκε, έκανε μια φορά, μετά την πόνεσε ο γοφός ή δεν ξέρω τί άλλο και το παράτησε... Της λέω τις προάλες, καλά, ποδήλατο δεν κάνεις (όχι, θα κάνω αλλά να μου περάσει ο γοφός πρώτα γιατί με πονάει πολύ και πάω με τη μαγκούρα... του παπού... που πέθανε όταν ήμουν στα προνήπια...) η δίαιτα πώς πάει; Που μου είχε υποσχεθεί τον Αύγουστο ότι θα κάνει... Απάντηση "ε, τώρα τις γιορτές έφαγα, λύσαξα, δεν θα μετράω τί τρώω χριστουγενιάτικα, είχα πάρει και σοκολατάκια"... Προφανώς, θα είχε μπεί κανείς κουκουλοφόρος με καλάσνικωφ στο σουπερμάρκετ και θα υποχρέωνε τον κόσμο να αγοράσει σοκολατάκια τζοκόντα... διότι αφ'εαυτού της δεν θα το έκανε ποτέ... και μετά θα τους ακολουθούσε και στο σπίτι για να βεβαιωθεί οτι τα έφαγαν, ο κουκουλοφόρος, δεν εξηγείται αλλιώς!!! Ε, καλά, πριν τις γιορτές πώς τα πήγες μάνα με τη δίαιτα; Ε, και να είχα χάσει τα ξαναπήρα... βλέπεις τώρα, μετά την κλιμακτήριο, δεν χάνεται το βάρος εύκολα... Ναι, μάνα, σε ήξερα και πρίν την κλιμακτήριο πόσο έχανες!!! Και εκεί μου πετάει και το κερασάκι στην τούρτα (η οποία θα είχε εξαφανιστεί αν την είχε μπροστά της)... φταίει λέει ο θυροειδής της!!! Μη χειρότερα και αλοίμονο σε όλους αυτούς που έχουν αληθινά πρόβλημα με το θυροειδή τους!!! Καλέ αφού φτιάχνει δύο κιλά περγαμόντο γλυκό και το καθαρίζει μονάχη της, ποιος θυροειδής και κουραφέξαλα;;!! Και κάθε φορά που την παίρνω τηλέφωνο και την πετυχαίνω στο μαγείρεμα, μανέστρα λαδερή με ντομάτα φτιάχνει και την τρώει όλη την κατσαρόλα μόνη της!! Και δεν φταίει κανείς άλλος δηλαδή, έγώ φταίω που κάθομαι και σκάω... Και μου τα λέει ο Κοσμάς, ο αδερφός μου, μη σκας Ριτάκι, δεν αλλάζει ο άνθρωπος, αλλά εγώ εκεί... να σκάω... και πάλι καλά δηλαδή που μάνα υπάρχει μόνο μία... γιατί δεύτερη, δεν νταγιαντάω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου