Χαίρε πάθος... αμέτρητο!!!

Ακόμα γελάω!!! Και το ξέρω πως ό,τι κοροϊδεύει κανείς στο τέλος (ή και πιο μπροστά, αυτό παίζει...) το λούζεται... χώρια που το κάρμα μου, με όλο αυτό το χάχανο, το έχω μαυρίσει ανεπανόρθωτα και σα σκατόμυγα θα γυρίσω στην επόμενη ζωή... διότι πώς να το κάνουμε, δεν είναι να γελάει κανείς με το χάλι του άλλου... όχι, δεν είναι σωστό... Αλλά, είπα να αλλάξω λίγο διότι με το δικό μου το χάλι γελάω μια ζωή... όπως και τις προάλες που κατέβαινα συνάμενη κουνάμενη τη σκάλα και χάζευα σα βλαμένο έξω, και τί ωραία λιακάδα που έχει βρε παιδί μου, κι όπως είμαι στο χάζεμα και στο θαυμασμό της λιακάδας, μου φεύγει η παντόφλα (ή το σκαλοπάτι κάτω απο την παντόφλα, δεν το έχω εξακριβώσει...), γλυστράω, απογειώνομαι (εν αντιθέση με τα αεροπλάνα της Ευρώπης που κολλημένα στο έδαφος παραμένουν συχνότατα τελευταίως λόγω που η Μητέρα Γή αποφάσισε να πορδίσει κατά Ισλανδία μεριά... και ποιός να τους το έλεγε των Ισλανδών, και της Μπγιόρκ προσωπικά, ότι στην επικράτεια τους εντοπίζεται η κωλοτρυπίδα της Μαμάς...) και σκάω 7 και μισό σκαλοπάτια πιο κάτω στο πάτωμα του καθιστικού!!! Κι όπως σκάω με τον πωπό, σκάω και στα γέλια!!! Τέτοιο γέλιο είχα πολύ καιρό να κάνω!!! (βέβαια, μετά που είδα την μελανιά στα πισινά μου, δεν γελούσα και τόσο... αλλά αρχικά ξεκαρδίστηκα!!)
Από πάντα μου, έχω ρίξει τρομερά χάχανα με την πάρτη μου... ειδικά απο πεσίματα, που εχω και μια τάση... ναι, έχω φάει σαβούρδες που μείναν ιστορικες... από γλύστρημα-απογείωση-προσγείωση στο πιο διάσημο πάρτυ της τρίτης Λυκείου (ναι, και ο αντικείμενο του πόθου μου, του ανανταπόδωτου, εκεί ήταν, το ρεζιλίκι μου ήταν ολοκληρωμένο...), σε γλύστρημα-γονάτισμα-στραβοπόδιασμα στο καλωσόρισμα των Πρωτοετών στη Σχολή, σε κουτρουβάλιασμα από την κορυφή σχεδόν του μεγάλου αμφιθέτρου στη Σχολή και μάλιστα με τον καθηγητή-Θεό μέσα που δεν σταμάτησε να παραδίσει όσο εγώ κατρακυλούσα (σα κίτρινη σημαδούρα μια και φορούσα ένα κατακίτρινο μπουφάν πουπουλένιο... πολύ της μόδας ήταν τότε...) κι όλο το έτος γελούσε... κι εγώ πρώτη και καλύτερη... Τεσπά, έχω πέσει πολλές φορές κι άλλες τόσες έχω σκάσει στα γέλια... κι όχι μόνο δηλαδή, γενικά με τα μεγάλα χάλια μου κατά καιρούς (αισθηματικά, τί άλλο...) έχω γελάσει πολύ... οκ, ίσως όχι αμέσως...

Αυτή τη φορά όμως, με αλλονών τα χάλια γελάω και δε μπορώ να σταματήσω... δίοτι σου λέει, το ταμπλό δεν είναι διπλό στην περίπτωση αυτή, είναι... τριπλό!! Κι εξηγούμαι... Είναι λέει μια νεαρά ύπανδρη η οποία ηράσθει σφόδρα έναν νεαρό ύπανδρο... Όχι, να τα πιάσω αλλιώς.. είναι μια παντρεμένη μεσήληξ (και πιο περασμένα... κοντά στη σύνταξη πες και θα είσαι μέσα) η οποία ηράσθει σφόδρα ένα μεσήλικα, υπάλληλο τραπέζης, επίσης ύπανδρο... Και ζούσανε λέει το παράνομο το πάθος τους, τί να σου κάνει και το πάθος, γνωρίζει νόμους;! Εδώ δεν γνωρίζουν νόμους οι βουλευτές του κράτους που τους φτιάχνουν κιόλας και έχουν κλέψει ό,τι μπορούσε να κλεφτεί (κι όσα δεν τα κατάφεραν να τα βουτήξουν οι ίδιοι τα βούτηξαν οι σύζυγοι, οι μπαντζανάκηδες και οι κουνιάδες τους...) και το πάθος τώρα... Βλέπονταν κρυφά, στα σκοτεινά, στ'ανήλιαγα, με το φόβο ότι θα τους πάρει κανένα μάτι και μετά πάει περίπατο η τιμή τους κι έχουν και παιδιά σε ηλικία παντρειάς να σκεφτούν!! Κι έλεγε η μεσήληξ "είναι ο τέλειος άνδρας" με προφορά Πελοποννησιακή, βαρειά, και "τον θέλω, τον ποθώ..." σε ύφος και στόμφο Κώστα Πρέκα, και "μ'αγαπά, μου το είπε!"  (ε, άμα σου το είπε, είναι σίιιγουρο....) και άλλα τέτοια που λένε οι ερωτευμένοι ανεξαρτήτου ηλικίας... Διότι, είναι γενικά παραδεκτό πως ο έρως χρόνια δεν κοιτά!!!
Έτσι είναι, ο έρως δεν κοιτά και δεν βλέπει χρόνια και τίποτα άλλο μπορώ να σου πω, όπως ακριβώς και ο ερωτευμένος!!!! Τίποτα, ντιπ κατά ντιπ στραβομάρα!!! Και μέσα στη στραβομάρα της η περι ού ο λόγος μεσήληξ, ερωτευμένη μέχρι τα μπούνια, δεν πήρε χαμπάρι οτι ο νυμφίος είχε νταραβέρι παράλληλο και με μια χήρα!!! Και μάλιστα γιαγιά!! Ναι!!! Κι είναι και ψιλοφιληνάδες μεταξύ τους οι νύφες!!!
Ποιός να το έλεγε οτι ήταν τέτοιος καζανόβας ο τραπεζιτικός, εγώ μια φορά δεν το πίστευα με τίποτα! Κι όμως! Βέβαια, να το λέμε και του στραβού το δίκιο (όχι του ερωτευμένου, άλλου στραβού...) κι η χήρα, την εκούνησε κι αυτή την ουρίτσα της... γιαγιά ξεγιαγιά, μια χαρά δουλεύει η συσπανσιόν.... όχι περί κακού, αλλά εξ απο ανέκαθεν κουνιστή ήταν κι απο τότε που ζούσε ο άνδρας της (μπορεί να του άρεσε κουνιστή, ποιός ξέρει...) κι έτσι τα μιλήσανε τα συμφωνήσανε και διάφορα άλλα ρήματα πιο... σόκιν!

Και μπορεί να μου πείτε που είναι το αστείο... οκ, τις έχει και τις κοροϊδεύει τρείς γυναίκες (γιατί μην ξεχναμε οτι είναι και παντρεμένος ο ερίφης και εκτός απο τις παράνομες έχει και μια νόμιμη γυναίκα...) ο σαρδανάπαλος και στην κόλαση να καεί! Κι εγώ μαζί σας! Να καεί! Αλλά απο την άλλη... όλο αυτό το σκηνικό είναι τρομερά αστείο!!!
Καλέ, είναι σχεδόν συνταξιούχοι επαρχειώτες άνθρωποι, δεν είναι σταρ του Χόλυγουντ!!! Ο τύπος είναι ταμείας στην τράπεζα, όχι ο Τζέιμς Μποντ!!! Δεν του φτάνει μία γυναίκα;; Τρείς θέλει;;; Και ερωτώ, αν βρε κακομοίρη σε πάρουνε χαμπάρι και σε βαράνε κι οι τρείς μαζί,  που θα τρέξεις να κρυφτείς;; Μαύρο θα σε κάνουνε! Και πώς θα καλύπτεις τις μελανιές μετά, χώρια που μια σταλιά είναι ο τόπος σου, όλοι ξέρουν όλα για όλους!! Το σούπερ ρεζίλι θα γίνεις!!!
Και, έτσι για να έχουμε καλό ρώτημα, το κυριότερο, τα υδραυλικά σου δουλεύουν ακόμα;; Τρεις γυναίκες πώς διάολο τις καταφέρνεις στην ηλικία σου;;;!!! Εδώ που έχουμε και μια εικοσαετία λιγότερη απο σένα και πάλι μια κούραση μια βαρεμάρα και ένα αφήκετε με και μη με ζορίζετε μας βγαίνει, εσύ κοντά στη σύνταξη (κάτι λιγούλια ένσημα σου λείπουνε και την πήρες...) και μου θες χαρέμι;;; Κι εσείς βρε "κορίτσια", μη χειρότερα! Πώς διάολο τα καταφέρατε και τα μπερδέψατε έτσι;;; Είπαμε, ένα κρασί να το πιείτε παρεούλα που και πού αλλά να έχετε και τόοοσα κοινά πια!!! Και να μην το ξέρετε;;; Αφού και κουτσομπόλες είστε, (και μη το αρνήστε δεν έχει νόημα, ξέρω εγώ τι λέω...) και σε μια σταλιά μέρος μένετε, πώς έτσι και σας ξέφυγε τέτοια... λεπτομέρεια;;;
Ααααχ, ο έρως.... χαχαχαχαχαχα (πάει το κάρμα μου, πάει!!!)