Καλό έγινε το μάτι, μπράβο μου, δεδομένων τον συνθηκών… με τόσα που έχω στο μυαλό μου να πετυχαίνω το αιλάινερ δεν είναι λίγο πράγμα! Μια κούραση που έχω… Παρόλο που δεν έκανα ουσιαστικά τίποτα σήμερα, εκτός απο το σουπερμάρκετ και το καθαριστήριο που πήγα το πρωί, όλη την υπόλοιπη μέρα σέρνομαι απο κρεβάτι σε καναπέ και τούμπαλιν… τι τα θες, άμα η ψυχή του ανθρώπου είναι κουρασμένη το σώμα δεν ξεκουράζεται… Άραγε θα μου τηλεφωνήσει τουλάχιστον αργά απόψε να δει πώς τα πέρασα; Εγώ δεν θα το κάνω, δε μου βγαίνει να πάρω να του πω τα νεα, από την άλλη όμως θέλω να πάρει αυτός… θέλω να δείξει αυτός ένα ενδιαφέρον έστω… Αλλά σπάνια, πολύ σπάνια κάνει αυτό που θέλω! Κι εγώ δεν ξέρω πώς να το διεκδικήσω αυτό που θέλω… δεν ξέρω πώς να το πάρω… Εντάξει, από μακιγιάζ μια χαρά είμαι! Φτου σκόρδα, όλα καλά τα άπλωσα! Άντε τώρα να βρούμε και τί να φορέσουμε (πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας ασφαλώς…) και θα έχουμε λύσει άλλο ένα πρόβλημα!
Χμμμμ… ναι… Το είχα ξεχάσει αυτό… έχασα τις μέρες η καψερή… Για να έρθει να δέσει η σημερινή μου ευδαιμονία έχω ΚΑΙ προεμμηνορροιακό!!! Και τί θα την κάνω τώρα αυτή την κοιλιά μου λές;;; Σε τί ρούχο θα τη χώσω;;; Δεν την πιστεύω αυτή τη γκαντεμιά πια!! Λες και αν μου πήγαινε κάτι καλά σήμερα θα χαλούσε η ισορροπία του σύμπαντος! Με ζώνη άραγε κρύβεται; Μπααα… παντελόνι αποκλείεται, το μαύρο το φόρεμα το ριχτό μοιάζει μια καλή λύση… μου φάινεται το μόνο που μπορεί να καλύψει αυτό που μοιάζει με μακρόστενο χοντρουλό άλιεν μέσα στην κοιλιά μου… Βρε τι έχω πάθει! Κι όλα αυτά επειδή η Σόφη αποφάσισε να ζήσει την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της σήμερα ακριβώς!! Όλα αυτή τα φταίει και δεν θα της το συγχωρήσω ποτέ!!! Βέβαια σκασίλα της αλλά εγώ θα το ξέρω! Και όχι, δεν είναι πως τη ζηλεύω που παντρεύεται, στο κάτω κάτω ποιά γυναίκα στα λογικά της θα ήθελε να παντρευτεί τον Φίλιππο! … ναι, μετατόπιση ουσίας… Τον Φίλιππο λίγες γυναίκες θα τον ήθελαν αλλά το γάμο (με έναν “Θέμη” ας πούμε…) πολλές τον θέλουμε… Το πρόβλημα είναι οι Θέμηδες αυτού του κόσμου και οι ανασφάλειες που τους δέρνουν! Διότι σε ρωτάω: Τί άλλο θέλουν;;; Είμαστε τόσα χρόνια μαζί, ξέρουμε ο ένας τον άλλον, αγαπιώμαστε, καλά περνάμε παρέα, το σεξ μας είναι καλό και τρίκαλο, τί άλλο πιά θέλουν;;;
Δεν ξέρω… έχω πια σηκώσει τα χέρια ψηλά… και όχι μόνο για να φορέσω το φόρεμα… Για να δώ… καλό είναι και σαν να καμουφλάρει και την φουσκωμένη την κοιλιά μου… θα μπεί και το σακάκι απο πάνω, όσο να πεις κάτι θα κρύψει κι αυτό… θα προσπαθήσω να το κρατήσω και φορεμένο όσο περισσότερο μπορώ… το πολύ πολύ να σκάσω απο τη ζέστη στο τραπέζι…. Δε βαριέσαι, θα κάτσω στη γωνίτσα μου, ούτε που θα σηκωθώ και να χορέψω (δεν είμαι καμιά χορευταρού ούτε δα και τόοοοοσο χαρούμενη για την πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή της Σόφης… καλά να είναι αλλά εμένα σκασίλα μου κιόλας…) και θα περάσει κι αυτό το βράδυ…
Τα υπόλοιπα να δούμε πώς θα περάσουνε… Μακάρι να μπορούσα να καταλάβω τί ακριβώς θέλει ο Θέμης! Δεν είναι πως δεν μ’αγαπάει, μ’αγαπάει και μου το λέει συνέχεια, πιο συχνά απ’ότι παλιά… Ούτε πως έχει βρει κάποια άλλη… σχεδόν πάντα ξέρω πού είναι και τί κάνει, με παίρνει τηλέφωνο όλη την ώρα, ειδικά αν είναι ν’αργήσει… μπααα, θα το είχα καταλάβει αν ήθελε κάποια άλλη! Άλλωστε τώρα τελευταία έχει ανάψει και στο κρεβάτι, απο κει που βαριόταν και δεν είχε κέφι, τώρα είναι μια χαρά τούρμπο! Τί στο καλό συμβαίνει άρα;;; Αυτά τα “να δούμε” που μου πέταξε προχθές εμένα καθόλου δε μου αρέσουν αλλά και τί να κάνω, ό,τι θέλει αυτός μόνο θα μου πει… όσο κι αν εγώ ζητάω παραπάνω εξηγήσεις δεν θα μου δώσει…
Σκουλαρίκια;… σήμερα επιβάλλονται, θα βάλω τούτα δω που είναι τεράστια και θα τραβάνε τα βλέματα μακριά από τους μαύρους κύκλους τους οποίους τελικά όσο σοβά κι αν έβαλα, όπως το βλέπω τώρα, δεν κατάφερα να τους κρύψω… Δε βαριέσαι, είπαμε, σήμερα δε σκάω και πολύ.. αρκεί να μην είμαι και τελείως χάλια για να μην δώσω λαβή για σχόλια στις φαρμακομύτες… ευτυχώς η χειρότερη απ’όλες είναι η Σόφη κι αυτή απόψε, ζώντας όπως προανέφερα την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της, μάλλον (ελπίζω…) δεν θα έχει καιρό για πικρόχολα σχόλια…
Άραγε να του έκανα ένα τηλέφωνο τώρα;.. Ίσα-ίσα να του πω οτι θα πάω με τα παιδιά στο γάμο και να ρωτήσω τί κάνει και να του πω άμα θέλει να περάσει απο δω αργότερα…. Έφταξα και παστίτσιο, μη το φάω όλο μόνη μου… Αξιολύπητο;.. Εντελώς!!! Δηλαδή, με παρατάει μόνη μου να τα βγάλω πέρα στην πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της Σόφης (τόσες φορές που το έχω πει μου έδωσε κι εμένα στα νεύρα…) κι απο πάνω να του δώσω κι εκείνου λίγη… “ευτυχία” μετά!! Και να τον ταΐσω κιόλας!!! Ε, όχι!! Δεν θα του κάτσω για τουλάχιστον μια βδομάδα!!!Και τα μαγειρέματα κομμένα! Άι στο διάολο, θα κρατήσω μούτρα για μια φορά!!! Το καλό που του θέλω να βρει κάτι πολύ καλό να μου πει μετά τα σημερινά γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα!! Χρειάζομαι επειγόντως στοργή και προδέρμ και καλά θα κάνει να μου τα δωσει απλόχερα για να τον συγχωρέσω για σήμερα!
Παπούτσια… νά’τα… το καλό που του θέλω του Κοσμά να βρει να παρκάρει κοντά στην εκκλησία διότι τούτα δω είναι παπούτσια για κάθισμα!!! Να τα βάζεις και να παλουκώνεσαι στη καρέκλα, ούτε βήμα δεν είναι να κάνεις! Θα μου πεις, τί τα θέλω και τ’αγοράζω αφου ούτε να περπατήσω μ’αυτά καλά-καλά δεν μπορώ…. Δεν έχω απάντηση σ’αυτό… μάλλον απο ένα μίγμα ματαιοδοξίας και βλακείας… ή απο υπερβολική αισοδοξία πως κάποτε τελικά θα μάθω κι εγώ να ισορροπώ πάνω στα δεκάποντα όπως τόσες και τόσες άλλες γυναίκες!
Ορίστε, έτοιμη! Για να με δω…. Χμμμ, καλή είμαι, δεν έχω παραπονο… η κοιλιά ψιλοκρύφτηκε, η φάτσα με τόσο μέικαπ δεν φωνάζει πια “είμαι μια δυστυχισμένη που ο καλός της δεν θέλησε να τη συνοδέψει απόψε”, το παπούτσι μου έδωσε μπόι και κατά συνέπεια κάμποση αυτοπεποίθηση, ε, ό,τι μπορούσε να γίνει έγινε… Άντε να δούμε πώς θα περάσει το αποψινό… Προσωπικά το υπολογίζω λιιιιγάκι καλύτερο απο τότε που με ειχε πιάσει πονόδοντος στην αριστερή μεριά, στο πάνω και στο κάτω δόντι ταυτόχρονα… Σίγουρα θα είναι δύσκολα και άβολα και μίζερα αλλά μια βραδυά είναι θα περάσει… εξάλλου δεν έχω και επιλογή, θα πάω και θα κοιτάξω να περάσω όσο το δυνατόν καλ…. Ωωωωχ, κουδούνι!!!!
“-Ναι, Μαιρούλα, κατεβαίνω…”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου